(woj. Świętokrzyskie). Wykonana jest z brązu. Jej datowanie przypada na fazę B2-C1 okresu rzymskiego (II-III wiek n.e.), pochodzi prawdopodobnie z grobu ciałopalnego. Choć zabytek dość rzadko spotykany w Polsce, jest bardzo dobrze zachowany. Do lat 90-tych XX wieku znanych było tylko niewiele ponad 40 ostróg tego typu, wykonanych w przeważającej większości z żelaza. Według Jerzego Ginalskiego, podczas przeprowadzonej przez niego klasyfikacji tego rodzaju zabytków, na 334 ostrogi kabłąkowate znalezione w Polsce, przypadało 307 żelaznych, 10 wykonanych z brązu, a o 17 brak danych. Najbliższe znaleziska podobnych ostróg (typu E) odnotowano w: Chmielowie Piaskowym, pow. ostrowiecki, Grzybowie, pow. staszowski, Gościeradowie, pow. kraśnicki i Kopkach, pow. niżański. Zabytek znajduje się w zbiorach Muzeum Zamkowego w Sandomierzu.

Źródło:
Jerzy Ginalski, Ostrogi Kabłąkowate Kultury Przeworskiej, Klasyfikacja typologiczna. Przegląd Archeologiczny vol. 38, 1991, str. 53-84.
Klub Przyjaciół Archeologii Ziemi Sandomierskiej: https://bajkamonik.wixsite.com/klubkapa/single-post/2016/09/15/Kolejne-zabytki-archeologiczne-trafi%C5%82y-do-Delegatury-w-Sandomierzu-WUOZ-w-Kielcach